این دیوانگی است كه ....

این دیوانگی است ...

که از همه گل های رُز تنها به خاطر این که خار یکی از آن ها در دستمان فرو رفته است، متنفر باشیم...

این دیوانگی است...

که همه رویاهای خود را تنها به خاطراین که یکی از آن ها به حقیقت نپیوسته است، رها کنیم....

این دیوانگی است ...

که امید خود را به همه چیز از دست بدهیم، به خاطر این که در زندگی باشکست مواجه شده ایم ...

این دیوانگی است ...

که از تلاش و کوشش دست بکشیم، به خاطر این که یکی از کارهایمان بی نتیجه مانده است...
 این دیوانگی است ...

که همه دست هایی را که برای دوستی به سوی ما دراز می شوند، به خاطر این که یکی از دوستانمان رابطه مان را زیر پا گذاشته است، رد کنیم ...

 این دیوانگی است ...

که هیچ عشقی را باور نکنیم، به خاطر این که در یکی از آن ها به ما خیانت شده است...

 این دیوانگی است ...

که همه شانس ها را لگدمال کنیم، به خاطر این که در یکی از تلاشهایمان ناکام مانده ایم...
 

به امید این که در مسیر خود هرگز دچار این دیوانگی ها نشویم....

 و به یاد داشته باشیم که همیشه...

 شانس های دیگری هم هستند دوستی های دیگری هم هستند .

عشق های دیگری هم هستند. نیروهای دیگری هم هستند .

تنها باید قوی و پُر استقامت باشیم .

و همه روزه در انتظار روزی بهتر و شادتر از روزهای پیش باشیم...

لطفا به وبلاگ ما امتیاز بدهید اینجا کلیک کنید 

لطفا به وبلاگ ما امتیاز بدهید اینجا کلیک کنید 

درویشی به اشتباه فرشتگان به جهنم فرستاده می شود.  پس از اندك زمانی دادِ شیطان در می آید و رو به فرشتگان می كند و می گوید: جاسوس می فرستید به جهنم؟!

-از روزی كه این آدم به جهنم آمده، مدام در جهنم در گفتگو و بحث است و جهنمیان را هدایت می كند و عرصه را به من تنگ کرده است.

سخن درویش این چنین بود:

با چنان عشقی زندگی كن كه حتی اگر بنا به تصادف به جهنم افتادی، شیطان تو را به بهشت باز گرداند.

در 15 سالگی آموختم كه مادران از همه بهتر می دانند ، و گاهی اوقات پدران هم.

در 20 سالگی یاد گرفتم كه كار خلاف فایده ای ندارد ، حتی اگر با مهارت انجام شود.


در 25 سالگی دانستم كه یك نوزاد ، مادر را از داشتن یك روز هشت ساعته و پدر را از داشتن یك شب هشت ساعته ، محروم می كند.

در 30 سالگی پی بردم كه قدرت ، جاذبه مرد است و جاذبه ، قدرت زن.

در 35 سالگی متوجه شدم كه آینده چیزی نیست كه انسان به ارث ببرد ؛ بلكه چیزی است كه خود آن را می سازد.

در 40 سالگی آموختم كه رمز خوشبخت زیستن ، در آن نیست كه كاری را كه دوست داریم انجام دهیم ؛ بلكه در این است كه كاری را كه انجام می دهیم، دوست داشته باشیم.

در 45 سالگی یاد گرفتم كه 10 درصد از زندگی چیزهایی است كه برای انسان اتفاق می افتد و 90 درصد آن است كه چگونه نسبت به آن واكنش نشان می دهند.

در 50 سالگی پی بردم كه كتاب بهترین دوست انسان و پیروی كوركورانه بدترین دشمن وی است.

در 55 سالگی پی بردم كه تصمیمات كوچك را باید با مغز گرفت و تصمیمات بزرگ را با قلب.

در 60 سالگی متوجه شدم كه بدون عشق می توان ایثار كرد، اما بدون ایثار هرگز نمی توان عشق ورزید.

در 65 سالگی آموختم كه انسان برای لذت بردن از عمری دراز ، باید بعد از خوردن آنچه لازم است ، آنچه را كه میل دارد نیز بخورد.

در 70 سالگی یاد گرفتم كه زندگی مساله در اختیار داشتن كارت های خوب نیست ؛ بلكه خوب بازی كردن با كارت های بد است.

در 75 سالگی دانستم كه انسان تا وقتی فكر می كند نارس است ، به رشد و كمال خود ادامه می دهد و به محض آن كه گمان كرد رسیده شده است ، دچار آفت می شود.

در 80 سالگی پی بردم كه دوست داشتن و مورد محبت قرار گرفتن بزرگ ترین لذت دنیا است.

در 85 سالگی دریافتم كه همانا زندگی زیباست.