۱ – افرادی که بیشترین وقت خود را صرف زندگی دیگران می‏کنند (مشاوره، راهنمایی و …)، از رسیدن به زندگی خود باز می‏مانند.

    ۲ – کسانی که می‏گویند: “من نباید این راز را فاش کنم، اما فقط به تو می‏گویم”، دقیقا راز شما را نیز به همین صورت برای دیگران بازگو می‏نمایند.

    ۳ – گفتن حقیقت مهم است؛ این مهم نیست که ما راست می‏گوییم و دیگران اشتباه می‏کنند.

    ۴ – هیچ هدفی بدون طی کردن مسیر و راه آن دست یافتنی نیست.

    ۵ – کسانی که سر خود را مانند کبک در برف فرو می‏برند، در واقع لگد دیگران را به جان می‏خرند.

    ۶ – آنچه که در ظاهر هر شخص می‏بینیم، به ندرت دقیقا همان چیزی است که آن شخص واقعا هست.

    ۷ – جرات و شهامت این نیست که روبه روی شیر بایستیم، بلکه این است که بفهمیم چطور می‏توان از شر او جان سالم بدر برد.

    ۸ – ما از همان اول پدر و مادر زاده نشده‏ایم، بلکه باید بیاموزیم که چطور می‏توان پدر و مادر بود.

    ۹ – کلماتی که بر زبان جاری می‏گردند، قدرت خود را از ما گرفته‏اند – از خود هیچ قدرتی ندارند.

    ۱۰ – افراد خردمند در سکوت به سر می‏برند تا بیش از هر چیز صدای تمنای خود را بشنوند.

امان از حرف مردم!

آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست، زیرا :

اگر بسیار كار كند، می‌ گویند احمق است!

اگر كم كار كند، می ‌گویند تنبل است!

اگر بخشش كند، می ‌گویند افراط می ‌كند!

اگر جمعگرا باشد، می ‌گویند بخیل است!

اگر ساكت و خاموش باشد، می‌ گویند لال است!

اگر زبان‌آوری كند، می ‌گویند ورّاج و پرگوست!

اگر روزه بگیرد و شب‌ها نماز بخواند، می ‌گویند ریاكار است!

و اگر نكند، می گویند كافراست و بی ‌دین!

لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا كرد

و جز ازخداوند نباید ازكسی ترسید.

پس آنچه باشید که دوست دارید.

شاد باشید؛

مهم نیست که این شادی چگونه قضاوت شود.

« شیخ بهایی »

سخنان حکیمانه ای از کورش کبیر

 دستانی که کمک می کنند ، پاک تر از دست هایی هستند که رو به آسمان دعا می کنند. 

 اگر می خواهید دشمنان خود را تنبیه کنید ،به دوستان خود محبت کنید. 

 آنچه جذاب است سهولت نیست، دشواری هم نیست، بلکه دشواری رسیدن به سهولت است.

 وقتی توبیخ را با تمجید پایان می دهید، افراد درباره رفتار و عملکرد خود فکر می کنند، نه رفتار و عملکرد شما.

 سخت کوشی هرگز کسی را نکشته است، نگرانی از آن است که انسان را از بین می برد.

 اگر همان کاری را انجام دهید که همیشه انجام می دادید، همان نتیجه ای را می گیرید که همیشه می گرفتید .

 زندگی چیست؟

زندگی، ارزش آن را دارد که به آن فکـر کنی.

زندگی، ارزش آن را دارد که ببویی اش چون گل، که بنوشی اش چون شهد.

زندگی، بغض فـروخورده نیست.

زندگی، داغ جگــــر گـــوشه نیست.

زندگی، لحظه دیدار گلــی خفته در گهــــواره است.

زندگی، شوق تبسم به لب خشکیده است.

زندگی، جـــرعه آبی است به هنگامه ظهـــر در بیابانی داغ.

زندگی، دست نوازش به ســر نوزادی است.

زندگی، بوسه به لب های گلی است که به شوقت همه شب بیداراست.

زندگی، شـــوق وصال یار است.

زندگی، لحظه دیدار به هنگامــــــه یاس.

زندگی، تکیه زدن بر یــار است.

زندگی، چشمه جــوشان صفا و پاکـــی است.

زندگی، مـــوهبت عرضه شده بر من انسان خاکـــی است.

زندگی، قطعه سرودی زیباست که چکاوک خواند که به وجدت آرد به سرشاخه امید و رجا.

زندگی، راز فـروزندگی خورشید است.

زندگی، اوج درخشندگــــــی مهتــاب است.

زندگی، شاخه گلی در دست است که بدان عشق سراپا مست است.

زندگی، طعــم خوش زیستن است، شور عشقی برانگیختن است.

زندگی، درک چرا بودن است، گام زدن در ره آسودن است.

زندگی، مزه طعم شکلات به مذاق طفل است. به، كه چقدر شیـــرین است.

زندگی،خاطره یک شب خوش،زیر نورمهتاب،روی یک نیمکت چوبی سبز،ثبت درسینه است.

زندگی، خانه تکانی است. هر از چندگاهی از غبار اندوه.

زندگی، گـوش سپردن به اذان صبح است که نوید صبـح است.

زندگی، گاه شده است خوش نیاید به مذاق.

زندگی، گاه شده است که برد بیراهم.

زندگی، هر چه که هست، طعـــم خوبی دارد، رنگ خوبــــی دارد.

کدام بیشتر اوج می گیرد؛ 

 بادكنك قرمز،آبی، سفید یا سیاه؟!

 در یك شهربازی پسركی سیاه پوست به مرد بادكنك فروشی نگاه می كرد كه از قرار معلوم فروشنده مهربانی بود. بادكنك  فروش یك بادكنك قرمز را رها كرد تا در آسمان اوج بگیرد و بدین وسیله جمعیتی از مشتریان جوان را جذب خود كرد . سپس بادكنك آبی و همین طور یك بادكنك زرد و بعد ازآن یك بادكنك سفید را رها كرد . 

  بادكنك ها سبكبال به آسمان رفتند و اوج گرفتند و ناپدید شدند. 

  پسرك سیاه پوست هنوز به تماشا ایستاده بود و به یك بادكنك سیاه خیره شده بود.

تا این كه پس از لحظاتی پرسید:

آقا! اگر بادكنك سیاه را رها می كردید، بالاتر می رفت؟

مرد بادكنك فروش لبخندی به روی پسرك زد و با دندان نخی را كه بادكنك سیاه را نگه داشته بود ،برید و بادكنك به طرف بالا اوج گرفت و گفت : 

  " آن چیزی كه سبب اوج گرفتن بادكنك می شود، رنگ آن نیست؛ بلكه چیزی است كه در درون خود بادكنك قرار دارد .

نکته ها:

رنگ ها ... تفاوت ها ... مهم نیستند...  مهم درون آدمه ، چیزی كه در درون آدم ها است تعیین كننده مرتبه و جایگاهشونه و هرچقدر ذهنیات ارزشمندتر باشه ، جایگاه والاتر و شایسته تری نصیب آدم ها میشه.