داستان آموزنده “راز خوشبختی مرد فقیر”

روزگاری مردی فاضل زندگی می‌کرد و هشت‌ سال تمام مشتاق بود راه خداوند را بیابد؛

او هر روز از دیگران جدا می‌شد و دعا می‌کرد تا روزی با یکی از اولیای خدا و یا مرشدی آشنا شود.

یک روز هم‌چنان که دعا می‌کرد، ندایی به او گفت به‌جایی برود.

در آن‌ جا مردی را خواهد دید که راه حقیقت و خداوند را نشانش ‌خواهد داد.

مرد وقتی این ندا را شنید، بی‌اندازه مسرور شد و به ‌جایی که به او گفته شده بود، رفت.

در آن ‌جا با دیدن مردی ساده، متواضع و فقیر با لباس‌‌های مندرس و پاهایی خاک‌ آلود، متعجب شد!

مرد آن اطراف را کاملاً نگاه کرد، اما کس دیگری را ندید. بنابراین به مرد فقیر رو کرد و گفت : روز شما به ‌خیر.

آیا شما عضو گروه ۹۹ هستید؟

پادشاهی که بر یک کشور بزرگ حکومت می کرد، باز هم از زندگی خود راضی نبود؛ اما خود نیز علت آن را نمی دانست! روزی پادشاه در کاخ امپراتوری خود قدم می زد. هنگامی که از آشپزخانه عبور می کرد، صدای ترانه ای را شنید. به دنبال صدا، پادشاه متوجه یک آشپز شد که روی صورتش برق سعادت و شادی دیده می شد.

 ۹۹ تومان یا صد تومان؟!

انسان عامی وساده دلی بود كه ۱۰۰نومان مقروض بود .در همسایگی آن مرد خانواده ای ثروتمند از اهل كتاب زندگی می كردند. آن فرد عامی در راز و نیاز های دائمش با پروردگار آمرانه چنین می گفت :

 خدایا ! گرفتارم. ۱۰۰تومان می خواهم باید حواله كنی. اگر یك تومان كمتر باشد، قبول نمی كنم . بیشتر هم باشد، نمی پذیرم .

 همسایه اهل كناب این مناجات ها را می شنید . شبی پیش خود فكر كرد كه این مرد كه می گوید از ۱۰۰تومان كمتر قبول نمی كنم، بیشتر هم نمی پذیرم .پس ۹۹تومان در كیسه ای گذاشت و از روزنه اتاق ان بنده خدا هنگام مناجات اویزان كرد .مرد خوشحال شد .آن را برداشت و هرچه شمرد، دید ۹۹تومان است .حرص هم مددكرد. نمی توانست از خیر پول ها بگذرد. به یك مرتبه از جا پرید و به درگاه خدا چنین گفت : شنیده بودم حسابگر عجیبی هستی، ولی تا این اندازه باورم نمی شد ..می دانم یك تومان كسری را هم بابت پول كیسه حساب كرده ای !

 سرانجام آن مرد پول هارا تصاحب و همسایه را شگفت زده كرد.

دو آتشنشان وارد جنگلی می شوند تا آتش کوچکی را خاموش کنند. آخر کــــار وقتی از جنگل بیرون می آیند و می روند کنار رودخانه، صورت یکی شان کثیف و آلوده به خاکستر شده  و صورت آن یکی تمیز .

سوال : کدامشان صورت خود را می شوید ؟

 آن که صورتش کثیف شده به آن  یکی می نگرد و فکر می کند صورت خودش هم همانند او تمیز است.  اما آن که صورتش تمیز است، می بیند که سر تا پای رفیقش غبار گرفته است ، به خودش می گوید :

 حتما من هم کثیفم، باید خودم را تمیز کنم .                                       

حالا فکر کنید چند بار اتفاق افتاده کــــه دیگران از رفتار بد ما، و یا ما از رفتار بد دیگــران بـــه شست وشو و پالایش روح خودمــان پرداخته باشیم؟!

 وقتی فرد مقابل ما مهربان و خوب و دوست داشتنی است، کمی باید به خودمان شک کنیم.