لطیفه های تمثیل واره

یارو به دوست خل و چلش میگه؛ چطوره برای تعطیلات بریم دور دنیا؟ و دوستش میگه؛ نه! بریم یه جای دیگه!

بعضی ها دروغگویی كارشونه، عارشون نیست. چوپان دروغگو می خواست استخدام بشه ازش پرسیدند: اسمت چیه؟ گفت؛ دهقان فداكار!

یارو سوار تاكسی شده بود. وقتی به مقصد رسید، از راننده پرسید: كرایه چقدر می شود؟ راننده تاكسی گفت؛ 100 تومن، یارو گفت؛ اما من پول ندارم! ولی برای این كه مدیون تو نباشم، همان راه را دنده عقب برگرد!

تغییر 

تغییر از ما و درونمان آغاز می شود . وقتی ما تغییر را پذیرا شدیم ، بر آدم ها و شرایط اطرافمان است که خواه نا خواه دگرگون شوند .

هیچ تغییری بدون درد و رنج نیست .. گاهی درد و رنجی بطئی و آرام و زمانی شدید و تکان دهنده ! ولی در هر حال لازمه تغییر ، قبول درد و رنج است .

هیچ زنی لذّت شیرین مادر شدن را نخواهد چشید ، تا خویش را آماده پذیرش و قبول رنج زایمان نکرده باشد !

و هیچ بذری ، درختی تنومند نخواهد شد ، هرگاه رنج و درد سر بر آوردن از خاک را تجربه نکرده باشد !

 برای تغییر و بهتر شدن ، آگاهی لازم است . سنگ بنای هر تغییر آگاهی است .

اگر در جهت آگاهی نکوشم ، کاهلم ..

اگر آگاه شوم، ولی در جهت تغییر نکوشم ، به دانسته هایم خائنم ..

و اگر سر سوزنی به بهبودی وضع خویش کمک کردم ، می توان گفت خوشبختم !

صداقت

در این که ما ایرانی ها جوگیر هستیم که جای هیچ شکی نیست و دلیل اصلی شکست های گروهیمان در طول تاریخ برمی گردد به همین جوگیر بودنمان. یک روز جوگیر می شویم و زنده باد می گوییم .فردایش باز جوگیر می شویم و مرده باد می گوییم. یک روز یکی را می کنیم  مراد و پیشوا، فردایش از بردن نامش حالمان بد می شود. ولی بعضی وقت ها این جوگیر بودنمان موجب انبساط خاطر می شود. 

  مثلا همین کنسرت اخیر استاد علیزاده و اجرای آثارش توسط ارکستر سمفونی ملی ایران را برایتان تعریف کنم.  

از شانس خوبمان برای روز آخر اجرا بلیتی در همان جلوهای سن نمایش نصیبمان شد در سالن برج میلاد. قسمت اول کنسرت ارکستر سمفونی بود و قسمت دوم

هم ابتدا ارکستر نواخت و در اواسط کار استاد علیزاده  با سه تارش به روی سن

آمد که بسیار مورد تشویق حضار قرار گرفت. همگان به افتخار استاد از جای

برخاستند و شروع به کف زدن کردند. بعد استاد بر روی صندلی جای گرفت و شروع به نواختن کرد و ارکستر هم همراهیش می کرد. در همان یکی دو دقیقه اول استاد چهار پنج باری به نقطه ای در سالن نگاه می انداخت.

شخصیت كاذب یا بت درون

 روزگار نو:
می گویند: روزی مولانا ،شمس تبریزی را به خانه اش دعوت کرد.

شمس به خانه ی جلال الدین رومی رفت و پس از این که وسائل پذیرایی میزبانش را مشاهده کرد، از او پرسید: آیا برای من شراب فراهم نموده ای؟

مولانا حیرت زده پرسید: مگر تو شراب خوارهستی؟!

شمس پاسخ داد: بلی.

مولانا: ولی من از این موضوع اطلاع نداشتم!!

ـ حال که فهمیدی برای من شراب مهیا کن.

ـ در این موقع شب، شراب از کجا گیر بیاورم؟!

ـ به یکی از خدمتکارانت بگو برود و تهیه کند.

 - با این کار آبرو و حیثیتم بین خدام از بین خواهد رفت.

 - پس خودت برو و شراب خریداری کن.

چوپان دروغگو به روایت احمد شاملو

احمد شاملو» که یادش زنده است در ارتباط با مقوله‌ای، همین داستان را از دیدگاهی دیگر مطرح می‌کرد. می‌گفت:

 تمام عمرمان فکر کردیم که آن چوپان جوان دروغ می‌گفت، حال این که شاید واقعا دروغ نمی‌گفته. حتی فانتزی و وهم و خیال او هم نبوده. فکر کنید داستان از این قرار بوده که:

 گله‌ای گرگ که روزان وشبانی را بی هیچ شکاری، گرسنه و درمانده آوارۀ کوه و دره و صحرا بودند از قضا سر از گوشۀ دشتی برمی‌آورند که در پس پشت تپه‌ای از آن جوانکی مشغول به چراندن گله‌ای از خوش‌ گوشت‌ترین گوسفندان وبره‌های که تا به حال دیده‌اند. پس عزم جزم می‌کنند تا هجوم برند و دلی از عزا درآورند. از بزرگ و پیر خود رخصت می‌طلبند.